موی خشک به مویی گفته می شود که از رطوبت کافی برخوردار نبوده و به علت کاهش ترشحات غدد سباسه در پوست سر میزان سبوم یا چربی طبیعی که اثر محافظتی روی تار مو دارد، کاهش پیدا کرده و مو در معرض آسیب دیدگی قرار می گیرد. آلودگی های محیطی، اشعه ماورای بنفش نور خورشید، فر کردن موها، دکلره کردن موها و عوارض ناشی از کلر آب استخر و نمک دریا و همچنین آسیب های فیزیکی همانند استفاده طولانی مدت از سشوار و براشینگ از مهمترین عوامل ایجاد موهای خشک و آسیب دیده می باشند.
موی خشک و آسیب دیده عموما حالتی زبر، خشن و غیر یکنواخت و شکننده داشته و فاقد براقیت لازم است. همچنین فیبر های مو رطوبت طبیعی خود را از دست داده و حالت در هم به خود می گیرد. عوارضی نظیر موخوره و عدم حالت پذیری مناسب و در مواردی وز نیز از سایر علایم شایع اینگونه موها به شمار می روند. عدم رسیدگی فوری منجر به آسیب های جبران ناپذیر به کراتین مو شده و منافذ متعددی در کوتیکول های مو ایجاد می گردد. نتیجه این حالت ایجاد موهای شکننده و آسیب پذیر می باشد.