آندره ژید (1951-1968) مولف فرانسوی و برنده جایزه نوبل رشته ادبیات در سال 1947 بود.
در فاصله دو جنگ جهانی، عملکرد حرفهای ژید از جنبش سمبولیستی به ظهور ضد استعماری تغییر کرد.
آندره ژید را هم برای داستانهایش و هم برای آثار بیوگرافی میشناسند؛ ژید مناقشه و آشتی نهان بین طرفین متضاد شخصیت خود را که با آموزشهای مستقیم اجتماعی و اخلاقگرایی باریک بینانه اجتماعی از هم تفکیک شدهاند؛ در معرض دید عموم قرار داده است: یک زاهد ریاضت کش و پروتستان تصفیه شده و یک همجنس باز که الهامات الهی را دریافت کرده است.
آثار ژید را میتوان تحقیق درباره آزادی و توانمندسازی در برابر محدودیتهای اخلاقی و پاکسازی و همچنین تلاشهای مداوم برای دستیابی به صداقت نامید.
کتاب در تنگ
متون اکتشاف درونی او نشان دهنده جستجو برای دستیابی به خویشتن هستند؛ حتی به نقطه حاکمیت بر ماهیت جنسی فردی اشاره دارند بدون اینکه ارزشهای فردی را نفی کنند.
اصولا آندره ژید با تصویری که مردم از او در ذهن دارد؛ متفاوت است. او با یک فرد زیبایی پرست تفاوتهای اساسی داشت؛ او به عنوان یک نویسنده با دکترین هنر یا کارکردن برای هنر بیگانه بود.
او فقط در یک چالش عمیق فرو رفته بود، یک نوع مبارزه خاص داشت و هرگز آنچه انجام داد یا فکر کرد را ننوشت بلکه آنچه در قلبش بود را نوشت.
کتاب در تنگ